Αλλάζοντας στάση ζωής και “εξορίζοντας” τους «τοξικούς» ανθρώπους κατάφερε να μεταμορφώσει το σώμα της.
Από τον Μάνο Σιγανό
Η αναγνώστριά μας έχασε κιλά και κέρδισε σε υγεία και ενέργεια. Αλλά έμαθε και κάτι ακόμη πιο σημαντικό: ποιοι άνθρωποι ήταν πραγματικοί της φίλοι και στάθηκαν στο πλευρό της όταν τους χρειάστηκε. Σήμερα αντικρίζει τη ζωή με αισιοδοξία, ενώ αποφάσισε να μην επιτρέψει ξανά στον εαυτό της να πάρει βάρος.
Το προφίλ της
Ηλικία: 31 ετών
Ύψος: 1,58
Αρχικό βάρος: 88,80
Σημερινό βάρος: 70,60
Απώλεια: 20 κιλά, 15 κιλά λίπος, τα 3 κιλά ήταν υγρά, και 57 πόντους συνολικά σε όλο το σώμα
Χρόνος απώλειας: 12 μήνες
Πριν:
Οι χημικές δίαιτες και η κακή ψυχολογία
“Από μικρή, δεν θα έλεγε κανείς ότι ήμουν ένα αδύνατο παιδί, αντιθέτως ήμουν πάντα λιγάκι… τσουπωτή. Στην εφηβεία, όταν βρισκόμουν στην ανάπτυξη, για ένα διάστημα τριών ετών φορούσα κηδεμόνα, ένα ορθοπεδικό βοήθημα που καλύπτει την περιοχή από τη μέση ως την περιφέρεια, οπότε αυτό συνέβαλε στο να διαμορφωθεί και κάπως περίεργα το σώμα μου. Έτσι, ήμουν στενή στο πάνω μέρος του σώματός μου και ό,τι έπαιρνα σε κιλά και λίπος συσσωρευόταν από τη μέση και κάτω. Απέκτησα περιφέρεια, που αποτελεί και το κατ’ εξοχήν γυναικείο πρόβλημα. Κατά περιόδους, έχανα κάποια κιλά, αλλά τα έπαιρνα πάλι. Έκανα κάποιες χημικές δίαιτες, αλλά το μόνο που κατάφερα ήταν να καταστρέψω το στομάχι μου, να πάθω κολίτιδα και δυσπεψία. Λογικό, αφού, όταν τρως μια μέρα μόνο παντζάρια ή μόνο ροδάκινα, κάποια στιγμή έρχεσαι αντιμέτωπη με τέτοιες διαταραχές. Επιπλέον, όταν ένιωθα άσχημα ψυχολογικά, είχα προβλήματα στη δουλειά ή στις σχέσεις μου, πολλές φορές κατέφευγα στο φαγητό. Όλα αυτά οδήγησαν στο να πάρω κιλά και να μην μπορώ να αδυνατίσω.
Ήθελα να ξαναβρώ τη χαμένη μου αυτοπεποίθηση
Το πιο επίπονο ήταν μέχρι να το πάρω πραγματικά απόφαση, κάτι που έγινε μετά από μια δύσκολη κατάσταση που βίωνα σε προσωπικό επίπεδο. Θέλησα έτσι να κάνω ένα νέο ξεκίνημα και να τα βρω ξανά με τον εαυτό μου, τον οποίο είχα παραμελήσει αρκετά. Μόλις λοιπόν τελείωσε η προβληματική περίοδος που αφορούσε στα προσωπικά μου και αφού απαλλάχτηκα από ένα “βάρος” του παρελθόντος, αποφάσισα να απαλλαγώ κυριολεκτικά και από το δικό μου βάρος. Ήθελα να ανακτήσω τη χαμένη μου αυτοπεποίθηση και να βελτιώσω την εικόνα του σώματός μου. Έχασα 20 κιλά σε ένα χρόνο –και συνεχίζω, αφού θέλω να χάσω άλλα 8–, ακολουθώντας ένα πρόγραμμα διατροφής που, στη συνέχεια, το συνδύασα με γυμναστική.
Μετά:
Με βοήθησαν τα… πικρόχολα σχόλια
Μερικές φορές, ένα αρνητικό γεγονός μπορεί να σε βοηθήσει να πραγματοποιήσεις μια θετική αλλαγή. Κάπως έτσι συνέβη και στην περίπτωσή μου. Ο σύντροφός μου μου έκανε συχνά αρνητικά σχόλια για την εμφάνισή μου, γεγονός που με στενοχωρούσε ιδιαίτερα και με έκανε να νιώθω άσχημα. Το να δέχεσαι κακόβουλα σχόλια ή επιθέσεις, και μάλιστα από ανθρώπους που θεωρείς δικούς σου, όπως ο άνθρωπος με τον οποίο είσαι μαζί, είναι πραγματικά δυσάρεστο. Όμως, τα αρνητικά σχόλια μου παρείχαν ένα ακόμη κίνητρο να χάσω τα κιλά μου.
Τέρμα τα ψέματα, ώρα για αλλαγή!
Η υπομονή και η επιμονή πιστεύω ότι είναι τα όπλα που με βοήθησαν να πετύχω τους στόχους μου. Είχα κάνει και στο παρελθόν προσπάθειες να χάσω τα περιττά κιλά, χωρίς όμως να τα καταφέρω. Αυτό που άλλαξε την τελευταία φορά ήταν ότι ήμουν αποφασιστική και είπα στο εαυτό μου “τέρμα τα ψέμματα, αφού δεν σου αρέσει η εικόνα σου, πρέπει να την αλλάξεις”. Ευτυχώς, η διαιτολόγος μου, Γεωργία Καπώλη, στάθηκε στο πλευρό μου και με βοήθησε πολύ. Γνώριζε τις ιδιαιτερότητές μου και πώς έπρεπε να με “χειριστεί” και σε ψυχολογικό επίπεδο. Επίσης, στάθηκα πολύ τυχερή, καθώς το περιβάλλον υποστήριξε πολύ την προσπάθεια μου. Όταν πήγαινα να ξεφύγω ή να κάνω κάποια “ατασθαλία”, οι δικοί μου με “κυνηγούσαν”· και αυτό δεν με ενοχλούσε, γιατί ήξερα ότι το έκαναν καλοπροαίρετα. Οι συνάδελφοί μου, οι φίλοι μου, αλλά και η οικογένειά μου, στάθηκαν στο πλευρό μου, ιδιαίτερα μάλιστα όταν η διαφορά στα κιλά μου άρχισε να γίνεται πιο ορατή.
Δεν ήταν όλα ρόδινα
Υπήρξαν δυσκολίες στην προσπάθειά μου να χάσω τα κιλά. Ένα μεγάλο εμπόδιο, για παράδειγμα, ήταν οι πολλές ώρες που εργάζομαι και ότι έπρεπε καθημερινά να κουβαλάω ταπεράκια στη δουλειά. Έπρεπε, όμως, να το κάνω, αφού το “κλειδί” είναι να τρως σωστά μέσα στην ημέρα, ώστε να μην παρασυρθείς το βράδυ και φας ό,τι βρεις μπροστά σου. Επίσης, ένα ακόμη πρόβλημα που είχα ήταν η αδυναμία μου στα γλυκά, που και αυτό αντιμετωπίστηκε, με τη βοήθεια της διαιτολόγου μου, η οποία ρύθμισε με την κατάλληλη διατροφή τα επίπεδα σακχάρου στο αίμα μου, με συνέπεια να είμαι λιγότερο επιρρεπής στους γλυκούς πειρασμούς. Υπήρξαν και στιγμές που τα πράγματα δεν πήγαιναν όπως θα ήθελα: Κάποια στιγμή παρατήρησα ότι η ζυγαριά είχε “κολλήσει”. Τότε ήταν που έβαλα και τη γυμναστική στο πρόγραμμα μου. Στην αρχή ήμουν αρνητική με τη γυμναστική και έλεγα δικαιολογίες του τύπου “δεν θα προλαβαίνω”, “θα είμαι κουρασμένη μετά τη δουλειά” κ.λπ. Όταν είδα, όμως, πόσο καλά σε κάνει να νιώθεις η άσκηση και πόσο μεγάλη εκτόνωση είναι μετά από μια δύσκολη μέρα, έγινε ο καλύτερος “σύμμαχός” μου.
Πώς απέφυγα τη σπαστική κολίτιδα
Επειδή είχα σπαστική κολίτιδα, έκανα τα εξής: Δεν έτρωγα παραπάνω από μία σαλάτα καθημερινά. Έβγαζα τη φλούδα και τα σπόρια από τη ντομάτα, έπινα πολύ φυσικό μεταλλικό νερό –αλλά ποτέ όταν το στομάχι μου ήταν άδειο–, απέφευγα να τρώω συνεχόμενες μέρες πράσινα λαχανικά. Οποιοδήποτε χορταρικό-λαχανικό το κατανάλωνα μαζί με κρέας, κοτόπουλο, μπιφτέκια, αυγό, τυρί κίτρινο, ψωμί, φρυγανιές, ή μαζί με όσπρια ή λαδερά – ποτέ σκέτη σαλάτα. Μασούσα πολύ καλά την τροφή και έτρωγα αργά, ξεκινώντας πρώτα από το κυρίως γεύμα και μετά τη σαλάτα. Τα γαλακτοκομικά και τους χυμούς τα συνόδευα πάντα με κάποιο αμυλούχο (ψωμί ή φρυγανιές ή κράκερ). Απέφευγα τους ξηρούς καρπούς και το σουσάμι και πρόσεχα πολύ τα ξινά και το λεμόνι.
Έγινα άλλος άνθρωπος!
Μόλις έχασα τα περιττά κιλά, σταμάτησαν οι ενοχλήσεις που είχα στη μέση και τα γόνατα. Αυτό για μένα ήταν πολύ σημαντικό, αφού η δουλειά μου είναι καθιστική. Είδα τεράστιες διαφορές όσον αφορά τις αντοχές μου, για παράδειγμα το πόση ώρα μπορώ να περπατήσω, με ποια ταχύτητα κ.λπ. Τώρα μπορώ να κάνω περισσότερα πράγματα και με καλύτερη διάθεση. Σκέφτομαι, μάλιστα, να αρχίσω ξανά το αγαπημένο μου χόμπι: το χορό. Η αυτοεκτίμησή μου αυξήθηκε και πρέπει να παραδεχτώ ότι η όλη προσπάθεια ήταν πολύ πιο σύντομη και πιο άκοπη απ’ ό,τι περίμενα. Μου αρέσει που προκαλώ το θαυμασμό των άλλων για την πετυχημένη μου προσπάθεια. Καμιά φορά, όταν κοιτάω φωτογραφίες του παρελθόντος, λέω από μέσα μου: “Πώς είχες γίνει έτσι;”. Αποφάσισα, λοιπόν, να μην το επιτρέψω πότε ξανά στον εαυτό μου αυτό. Ποτέ!”
5 τρόποι για να μην τρως συναισθηματικά
1. Παίρνε συχνά και μικρά γεύματα, ανά 3ωρο, για να μάθεις να ελέγχεις το αίσθημα πείνας-κορεσμού.
2. Αν στεναχωρηθείς, αντί να καταφύγεις στο φαγητό για παρηγοριά, προτίμησε να πιεις κάτι (π.χ. νερό, καφέ), έτσι ώστε να φουσκώσεις γρηγορότερα και να μην καταναλώσεις μεγάλη ποσότητα φαγητού.
3. Αν συνεχίζεις να θέλεις να φας, επίλεξε αποξηραμένα φρούτα ή μπάρες δημητριακών ολικής άλεσης, που ικανοποιούν αμέσως την επιθυμία σου για γλυκό, ή τυρί με γαλοπούλα και φρυγανιά σίκαλης ή στικ καρότου-αγγουριού, που προκαλούν γρήγορο κορεσμό.
4. Βγάλε από το οπτικό σου πεδίο τρόφιμα για τα οποία δεν μπορείς να ελέγξεις την ποσότητα που θα φας, π.χ., σοκολατάκια.
5. Άφησε να περάσουν 5 λεπτά από τη στιγμή που θα νιώσεις την ανάγκη να ανοίξεις το ψυγείο σου και αναλογίσου τι σε ωθεί σε αυτό.
Τι λέει η διαιτολόγος της
Γεωργία Καπώλη, κλινική διαιτολόγος-διατροφολόγος, ΜSc, επιστημονική διευθύντρια Κέντρου Διαιτολογικής Υποστήριξης & Μεταβολικού Ελέγχου “Λόγω Διατροφής” Νεμέας, www.logodiatrofis.gr.
«Η Ηλέκτρα ήταν η χαρακτηριστική περίπτωση του ατόμου που όταν δεν είναι καλά ψυχολογικά, ξεσπάει στο φαγητό. Επιπλέον, είχε συχνά περιστατικά αλλεργιών, που την ανάγκαζαν να κάνει χρήση κορτιζόνης, όπως επίσης αντιμετώπιζε ανά τακτά χρονικά διαστήματα, λόγω άγχους, κρίσεις σπαστικής κολίτιδας. Αυτοί ήταν οι κυριότεροι λόγοι που το σωματικό της βάρος αυξομειωνόταν συχνά. Εστιάσαμε στο πώς να μην την “τρώνε” τα συναισθήματά της, καθώς επίσης βελτιώσαμε, με τους κατάλληλους διατροφικούς συνδυασμούς και αποκλεισμούς, την εντερική λειτουργία».