Η υγεία της έγινε απόλυτη προτεραιότητα και τα αποτελέσματα ήταν θεαματικά!
Όταν το καμπανάκι του οργανισμού της χτύπησε δυνατά, η αναγνώστριά μας δεν το αγνόησε: πήρε τον έλεγχο της υγείας της στα χέρια της, έχασε αρκετά κιλά με τη βοήθεια της διαιτολόγου της και ξαναβρήκε το κέφι της, την ενέργειά της και τον ενθουσιασμό της για ζωή.
Από τη Φίλια Μητρομάρα
Φωτογραφίες: Κώστας Καπαρελιώτης, Μαλλιά-μακιγιάζ: Πόπη Μαργαρίτη,
Styling: Φαίδρα Σπυρίδη
Το προφίλ της
Ηλικία: 36 ετών
Αρχικό βάρος: 92 κιλά
Τελικό βάρος: 62 κιλά
Απώλεια: 30 κιλά
Μετά:
Το θέμα της υγείας μου
“Άρχισα να παίρνω σταδιακά βάρος μετά το λύκειο, όχι επειδή έτρωγα πολύ αλλά επειδή έτρωγα λάθος πράγματα, όπως για παράδειγμα πατατάκια και μετά σοκολάτα, ή δεν έτρωγα καθόλου όλη μέρα λόγω της σχολής και έπειτα έπεφτα με τα μούτρα στο φαγητό. Επίσης, δεν είχα έντονη σωματική δραστηριότητα. Είχα φτάσει να λαχανιάζω ακόμη κι όταν έσκυβα για να δέσω τα παπούτσια μου! Ο οργανισμός μου είχε αρχίσει να αντιδρά στο περιττό βάρος. Ένιωθα συνεχώς κουρασμένη, δεν μπορούσα να κοιμηθώ καλά, δεν ξυπνούσα εύκολα, δεν είχα καθόλου ενέργεια μέσα στην ημέρα. Έκανα μια σειρά εξετάσεων και αποδείχτηκε ότι, εκτός από την κακή διατροφή, συνέτρεχαν και παθολογικοί παράγοντες. Βρέθηκε ότι είχα μεταβολικό σύνδρομο, κάτι που μπορεί να οδηγούσε αργότερα σε διαβήτη τύπου 2 ή και σε καρδιαγγειακά προβλήματα. Σωματικά αλλά και ψυχολογικά ένιωθα πως «δεν πάει άλλο». Εν τω μεταξύ, ο θυρεοειδής μου υπολειτουργούσε και επιβράδυνε το μεταβολισμό μου. Κάποια στιγμή, με έπιασε μια τρομερή ταχυκαρδία και, όταν επισκέφτηκα τον καρδιολόγο, μου είπε χαρακτηριστικά ότι «σε αυτή τη φάση καλύτερα να καπνίζεις παρά να τρως». Πήρα λοιπόν την απόφαση να χάσω βάρος – τα ψέματα είχαν πια τελειώσει. Χρειάστηκα περίπου δυόμισι χρόνια για να χάσω τα επιπλέον κιλά μου. Ξεκίνησα διατροφή τον Φεβρουάριο του 2012 και έφτασα το στόχο μου τον Ιούνιο του 2014. Η θέληση να χάσω βάρος εντάθηκε από την απόφασή μου να κάνω μια γενικότερη αλλαγή στη ζωή μου· και τι καλύτερο από το να ξεκινήσω φροντίζοντας για την υγεία μου;”
Πριν:
Τι έκανα λάθος
“Όταν διαγνώστηκα με μεταβολικό σύνδρομο, το πρώτο πράγμα που έπρεπε να κάνω ήταν να χάσω κιλά. Προσπάθησα μόνη μου να χάσω κάποια και έχασα. Είχα ξαναπροσπαθήσει παλιότερα, με τα γεύματα σε σκόνη που τα πίνεις δύο φορές την ημέρα, και είχα γρήγορη απώλεια βάρους, αλλά μόλις τα σταμάτησα, τα ξαναπήρα σχεδόν αμέσως. Ξαναέκανα πάλι μόνη κάποιες προσπάθειες, αλλά δεν κατάφερα να χάσω περισσότερα. Κατάλαβα αργότερα ότι δεν αρκεί να μειώσεις την ποσότητα του φαγητού αλλά να αλλάξεις την ποιότητα και τις διατροφικές σου συνήθειες. Έκανα λάθος συνδυασμό τροφών, δεν έπαιρνα καθόλου πρωινό και, συνήθως, έτρωγα μόνο μία φορά την ημέρα, πιστεύοντας ότι έτσι θα ελέγξω το βάρος μου. Αυτό όμως που έκανα δεν ήταν καθόλου μα καθόλου υγιεινό για τον οργανισμό μου και με έκανε να πεινάω όλη μέρα!”
Η δύναμη της επιμονής
“Ημουν αποφασισμένη και ένιωθα ότι «δεν με παίρνει άλλο». Πιστεύω ότι ως άνθρωπο με διακρίνει μεγάλη υπομονή, περισσότερο από επιμονή, θα έλεγα. Σίγουρα πίστευα και εξακολουθώ να πιστεύω ότι μπορώ να επιτύχω το στόχο μου, κάτι που δεν γίνεται αν δεν αγαπάς τον εαυτό σου. Με βοήθησε επομένως η επιμονή, η υπομονή αλλά και η παρακολούθηση από ειδικό διατροφολόγο. Χωρίς τη βοήθεια και την καθοδήγηση της Δέσποινας Μαρσέλου, δεν θα είχα καταφέρει και πολλά μόνη μου. Είχα τέτοια θέληση να χάσω τα κιλά, που είχα φτάσει να παίρνω μαζί μου το φαγητό της διατροφής μου ακόμη και στις εξόδους μου! Ξεφούσκωσε η κοιλιά μου και ένιωσα σαν να έδινα στον εαυτό μου μια δεύτερη ευκαιρία να ζήσει καλύτερα. Έτσι και έγινε: άρχισε ο οργανισμός μου να επανέρχεται στις φυσιολογικές λειτουργίες του”.
Το μοναδικό μου εμπόδιο
“Κοιτώντας πίσω, μόνο ένα εμπόδιο εντοπίζω. Τον ίδιο μου τον οργανισμό, ο οποίος, συνηθισμένος σε λάθος και κακές συνήθειες, αρκετές φορές δεν αντιστάθηκε σθεναρά. Ήθελα απεγνωσμένα να φάω σοκολάτα ή έναν νόστιμο μεζέ και υπέκυπτα – είναι αλήθεια νιώθοντας μετά ενοχές που το έκανα. Οι “ατασθαλίες” με έκαναν να νιώθω ότι έχανα το στόχο μου ή ότι έκανα πολύ κακό στην προσπάθειά μου. Η διαιτολόγος μου εξήγησε ότι δεν ήταν κακό να υποκύπτω πού και πού. Έτσι απενεχοποίησα τις κινήσεις μου και προσπάθησα να πειθαρχήσω τον εαυτό μου. Δεν ήταν καθόλου εύκολο στην αρχή, αλλά με τον καιρό προσαρμόστηκα στις νέες μου συνήθειες, που άρχισαν να αλλάζουν, και μου φαινόταν πιο εύκολο να ακολουθήσω μια ισορροπημένη διατροφή. Τις δύσκολες στιγμές, αυτό που με κρατούσε προσηλωμένη στο στόχο και με ωθούσε να συνεχίσω την προσπάθεια και να μην τα παρατήσω ήταν τα εμφανή σωματικά αλλά και ψυχολογικά αποτελέσματα. Έβλεπα βδομάδα με τη βδομάδα να πέφτει ο δείκτης της ζυγαριάς μου και να αυξάνεται η αυτοπεποίθησή μου. Είναι ωραίο να σε θαυμάζει ο άλλος επειδή τα κατάφερες. Οι φίλοι και η οικογένειά μου με στήριξαν το περισσότερο δυνατό. Υποστήριξαν και σεβάστηκαν την προσπάθειά μου από όλες τις απόψεις. Εκτός από το να με εμψυχώνουν, για παράδειγμα, απέφευγαν να τρώνε μπροστά μου λιχουδιές, για να μη με κάνουν να ζηλεύω. Εκτός από την επιβράβευση που πήρα από τους γύρω μου για την επίτευξη του στόχου μου, τη χαρά τους που με έβλεπαν υγιή και χαρούμενη, δεν θυμάμαι να άλλαξε κάτι στη συμπεριφορά τους απέναντί μου, αρνητικά εννοώ”.
Οι νέοι γενετικοί ορίζοντες
“Η πρώτη ερώτηση που μου έκαναν όσοι έβλεπαν πάνω μου την αλλαγή ήταν αν ένιωθα ότι στερούμαι. Τους απαντούσα με τον ίδιο ειλικρινή ενθουσιασμό όπως και τώρα: δεν στερήθηκα απολύτως τίποτα, απεναντίας μπήκαν στη διατροφή μου τροφές και συνδυασμοί που μέχρι εκείνη τη στιγμή δεν προτιμούσα ή αγνοούσα πως υπήρχαν. Για παράδειγμα, δεν έπινα γάλα επειδή δεν μπορούσα να το χωνέψω, οπότε για πρωινό ξεκίνησα να τρώω βρασμένο γάλα με βρόμη (πόριτζ), με μέλι, κανέλα, αποξηραμένα φρούτα ή ξηρούς καρπούς, ή και με μαστίχα Χίου, ώστε να συνηθίσω νέες γεύσεις. Έγινε, μάλιστα, και το αγαπημένο μου πρωινό, επειδή με κρατούσε μέχρι το δεκατιανό. Αισθανόμουν χορτασμένη από το πρωί και δεν ένιωθα πείνα ώστε να φάω κάτι άσχετο μέσα στην ημέρα. Το απόγευμα είχα πάντα γλυκό στο διαιτολόγιό μου, οπότε έτρωγα ένα παγωτό ξυλάκι, μια μαύρη σοκολάτα ή μια μπάρα με σοκολάτα. Όπως μου εξήγησε η διαιτολόγος μου, επειδή το απόγευμα μειώνεται το φως της ημέρας, εκείνη την ώρα ο οργανισμός μάς ζητά ζάχαρη για να ανέβει ψυχολογικά”.
Η μεγάλη αλλαγή
“Με τα πρώτα κιλά που έχασα, αισθάνθηκα σαν να πήρα μια βαθιά ανάσα. Από τα πιο σημαντικά που άλλαξαν ήταν η ποιότητα του ύπνου μου και η άνεση σε πιο έντονη σωματική δραστηριότητα, κάτι που είχα να χαρώ και να νιώσω από την εφηβεία. Αυτό που επηρέασε την αυτοεκτίμησή μου δεν ήταν τόσο η αλλαγή στην εμφάνισή μου όσο το γεγονός ότι πέτυχα το στόχο μου. Και ναι, δε θα πω ψέματα, μου αρέσει παρ’ όλα αυτά που από XL κατέβηκα στο small. Τώρα πια έχω μάθει τι, πόσο και πότε να τρώω. Χωρίς άγχος και χωρίς να στερούμαι τίποτα. Πάντα αναρωτιέμαι γιατί είχα αφήσει τον εαυτό μου να φτάσει σ’ αυτό το σημείο. Αυτή η σημαντική προσπάθεια, στην οποία και πέτυχα, με έκανε να νιώθω όπως θα αισθανόταν κάποιος που σώζει κάποιον άλλο που πνίγεται. Γι’ αυτό πιστεύω ότι, όταν κάποιος θέλει να αλλάξει τη ζωή του, μπορεί, αρκεί να έχει υπομονή, επιμονή και να μην αγχώνεται να φτάσει γρήγορα στον τελικό στόχο”.
Οι πέντε χρυσοί κανόνες της διατροφής της
1 Τρώω 5 τακτικά γεύματα όλη μέρα, ώστε να ενισχύω το μεταβολισμό μου και να μην τον αφήνω αδρανή.
2 Δεν παραλείπω ποτέ το πρωινό και γενικά κανένα γεύμα μέσα στην ημέρα.
3 Δεν περιμένω να πεινάσω για να φάω, τρώω με πρόγραμμα.
4 Πίνω πολύ νερό για να παραμένω ενυδατωμένη.
5 Κάνω μαθήματα swing και burlesque και έτσι γυμνάζομαι εναλλακτικά και διασκεδαστικά.
Τί λέει η διαιτολόγος της
Δέσποινα Μαρσέλου, διαιτολόγος- διατροφολόγος με εξειδίκευση στην κλινική διατροφή και τα αυτοάνοσα νοσήματα, ΒSc, MSc
“Η Πόπη δεν έπρεπε να χάσει βάρος για να μην αποσυντονιστεί ο θυρεοειδής της και να μην υπάρξει περαιτέρω απώλεια μυικής μάζας. Έτσι ξεκινήσαμε με μια άλιπη πρωτεϊνική δίαιτα (κοτόπουλο, ψάρι, όσπρια) και μετά βασιστήκαμε στο μοτίβο της δίαιτας 5:2 όπου για 2 μέρες -όχι συνεχόμενες- έκανε υποθερμιδική δίαιτα (νηστεία) και τις υπόλοιπες 5 ακολουθούσε μεσογειακή διατροφή”.
