Αν κάθε γονιός µπορούσε να ακούσει τον εαυτό του για µία ηµέρα, θα έµενε έκπληκτος µε το πόσες άχρηστες λέξεις λέει.
Από την Ερατώ Χατζηµιχαλάκη, oικογενειακή σύµβουλο, www.allazo.gr, www.elpidohori.gr
Προσπαθήστε να ενεργείτε αντί να µιλάτε. Αν αρχίσετε να ενεργείτε περισσότερο και να µιλάτε λιγότερο, τα παιδιά θα παρατηρήσουν αµέσως τη διαφορά.
• Αντί να φωνάζετε συνεχώς στα παιδιά να σωπάσουν, απλώς περιµένετε µπροστά τους µέχρι να σας δώσουν την προσοχή τους.
• Αν τα παιδιά µαλώνουν για ένα παιχνίδι, απλώς αποσύρετε σιωπηρά το παιχνίδι από µπροστά τους και βάλτε το σε ένα σηµείο που δεν το φτάνουν.
• Σταµατήστε να λέτε πράγµατα που δεν εννοείτε. Αν εννοείτε κάτι, να είστε έτοιµοι να πράξετε και όχι να πείτε. Όλες οι αναβολές εξαφανίζονται µαγικά όταν οι γονείς εννοούν αυτό που λένε και λένε αυτό που εννοούν, µε πράξεις και όχι µε γκρίνια και σχόλια υπενθύµισης.
• Χρησιµοποιώντας το ρολόι και τον προσυµφωνηµένο χρόνο, απλώς κινηθείτε εσείς προς την κατεύθυνση που πρέπει, χωρίς να προσπαθείτε να «κινήσετε» τα παιδιά µε τα λόγια.
• Για τα µικρά παιδιά, απλώς πιάστε τα από το χέρι µαλακά αλλά σταθερά και οδηγήστε τα στην πράξη (στο κρεβάτι, στο µπάνιο, έξω από την παιδική χαρά, στο σχολικό που περιµένει…). Είναι ένδειξη έλλειψης σεβασµού να παρακαλάτε, να φωνάζετε, να συµβουλεύετε, να κάνετε κήρυγµα, να απειλείτε. Μετρήστε ως το τρία, σφραγίστε τα χείλια και πράξτε. Θα εντυπωσιαστείτε από τα αποτελέσµατα.
• Κάτι σηµαντικό, επίσης, είναι να είστε στο ίδιο δωµάτιο όταν ζητάτε κάτι. Η επικοινωνία µε τα µάτια την ώρα αυτή είναι πολύ αποτελεσµατική.
• Ακόµη, κινηθείτε προς το µέρος τους όταν τους ζητάτε να κάνουν κάτι. Είναι καλύτερα να είστε σε κίνηση παρά καθισµένος σε µία πολυθρόνα δίνοντας εντολές.
Συνεχής προσπάθεια
Επειδή η πιο πάνω εφαρµογή δεν έχει αµέσως αποτέλεσµα, ειδικά σε παιδιά από µια ηλικία και πάνω, είναι σηµαντικό να µην παραιτηθεί κανείς στην πρώτη δυσκολία αλλά να συνεχίσει την προσπάθεια. Η συνεχής προσπάθεια µειώνει πολύ τη µαταίωση και τη σύγκρουση µε τα παιδιά, καθώς προσπαθούµε να τους µάθουµε θετικούς τρόπους να αντιµετωπίζουν τη ζωή.
Αυτό σηµαίνει πως οι γονείς αποφασίζουν τι πρόκειται να κάνουν και συνεχίζουν την προσπάθεια µε πράξεις ευγενικές και σταθερές, αντί για κηρύγµατα και τιµωρίες. Όταν χρειάζεται να µιλήσετε, κάντε το µε λίγες (10 ή λιγότερες) λέξεις και µείνετε σταθεροί σε αυτό που λέτε.
Οι λίγες λέξεις είναι πολύ πιο αποτελεσµατικές. Με αυτό τον τρόπο, το παιδί µαθαίνει ότι το να φέρεσαι σε κάποιον µε αξιοπρέπεια και σεβασµό είναι πολύ σηµαντικό – και το µαθαίνει µε το παράδειγµά σας.
4 βήµατα για την επιτυχία του «Πράξεις και όχι Λόγια»
1. Κάντε µια φιλική συζήτηση στην οποία ο καθένας εκφράζει τις σκέψεις και τα συναισθήµατά του. Το καλύτερο κίνητρο για συνεργασία είναι να εµπλακεί το παιδί στην εξεύρεση λύσης.
2. Προτείνετε πιθανές λύσεις (γονείς και παιδί) και διαλέξτε αυτή που αφήνει και τα δύο µέρη ικανοποιηµένα.
3. Συµφωνήστε σε συγκεκριµένη ώρα (σε επίπεδο λεπτού) που θα πρέπει να έχει ολοκληρωθεί το ζητούµενο.
4. Κατανοήστε τόσο το παιδί ώστε να περιµένετε ότι το ζητούµενο πιθανότατα δεν θα έχει ολοκληρωθεί τη συµφωνηθείσα ώρα και απλώς συνεχίστε την προσπάθεια κρατώντας το δικό σας µέρος της συµφωνίας και αναφέροντας τη δική του ασυνέπεια (απλώς αναφέροντας και όχι επιπλήττοντας).
4 παγίδες για το «Πράξεις και όχι Λόγια»
1. Το να θέλει ο γονιός να έχει τις ίδιες προτεραιότητες µε εκείνον το παιδί του.
2. Το να υποκύπτει ο γονιός σε κριτική αντί να επιµένει στο ζητούµενο.
3. Το να µην υπάρχουν πολύ συγκεκριµένες συµφωνίες για την επιθυµητή ώρα ολοκλήρωσης της υποχρέωσης.
4. Το να µην υπάρχει αξιοπρέπεια και σεβασµός και για τα δύο µέρη.
4 βοηθήµατα για το «Πράξεις και όχι Λόγια»
1. Οι παραινέσεις πρέπει να είναι απλές και λακωνικές.
2. Στις αντιρρήσεις απλώς απαντήστε: «Ποια ήταν η συµφωνία µας;».
3. Στις περαιτέρω αντιρρήσεις, κλείστε το στόµα και χρησιµοποιήστε βουβή επικοινωνία, για παράδειγµα κοιτάξτε το ρολόι, χαµογελάστε µε κατανόηση, αγκαλιάστε το και κοιτάξτε επιδεικτικά το ρολόι ξανά κ.λπ.
4. Όταν το παιδί τελικά κρατήσει τη συµφωνία, έστω και ενοχληµένο, µην ξεχάσετε να του πείτε: «Ευχαριστώ που κράτησες τη συµφωνία µας».
Οι ενήλικες που θέλουν παιδιά που ακολουθούν τις προτεραιότητες των µεγάλων µε χαρά δεν έχουν κοινή λογική. Το φυσικό είναι τα παιδιά να επιθυµούν να βάζουν τις δικές τους προτεραιότητες. Όταν θα γίνει κατανοητό από τους γονείς ότι τα παιδιά έχουν τις δικές τους προτεραιότητες, αλλά παρόλα αυτά χρειάζεται να συµµετέχουν και σε κάποιες των ενηλίκων, οι γονείς θα αρχίσουν να βλέπουν τα παιδιά τους χαριτωµένα και νορµάλ, αντί για τεµπέλικα, αδιάφορα και ανεύθυνα.
Μερικοί γονείς θα πουν:
«Μα εγώ δεν θέλω να υπενθυµίζω στο παιδί µου τις υποχρεώσεις του, θέλω να είναι υπεύθυνο χωρίς τη δική µου παραίνεση». Υπάρχουν τρεις ερωτήσεις για αυτούς τους γονείς:
1. Μήπως, αντί να υπενθυµίζετε µε αξιοπρέπεια και σεβασµό, επιπλήττετε, κάνετε κήρυγµα και τιµωρείτε;
2. Μήπως έχετε παρατηρήσει πόσο υπεύθυνα είναι τα παιδιά για θέµατα που είναι του ενδιαφέροντός τους;
3. Μήπως πραγµατικά πιστεύετε ότι οι δουλειές που τους αναθέτετε είναι σηµαντικές για αυτά;
Διάβασε επίσης:
Κάνε το babysitting διασκέδαση!
